Πρόληψη, ο μεγαλύτερος 'εχθρός' του καρκίνου

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της επάρατης νόσου μόνο αισιόδοξα μηνύματα θα πρέπει να αφήσει πίσω της και έναν στόχο: Να προλάβουμε τον καρκίνο πριν μας προλάβει εκείνος

της Δήμητρας Ευθυμιάδου

Για κάποιους η ζωή είναι δεδομένη. Για κάποιους άλλους είναι δώρο Θεού, που πρέπει να το τιμούμε. Είναι αυτοί που φροντίζουν κάθε μέρα να χαμογελούν, παρά τις όποιες δυσκολίες της ζωής τους και να βρίσκουν χαρά πίσω από κάθε απλή στιγμή. Με αυτή την αισιόδοξη ματιά θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε όλοι τη ζωή μας. Κάπως έτσι έχουν μάθει πια να αντιμετωπίζουν αυτό το δώρο, εκείνοι, που πέρασαν μέσα από τις συμπληγάδες του καρκίνου.


Άλλωστε η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά της νόσου μόνο αισιόδοξα μηνύματα θα πρέπει να αφήσει πίσω της και έναν στόχο: Να προλάβουμε τον καρκίνο πριν μας προλάβει εκείνος!

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Πως πρέπει να επαγρυπνούμε και να σπεύδουμε για όλες τις απαραίτητες προληπτικές εξετάσεις όταν έχουμε και το παραμικρό σύμπτωμα.

Η ελληνική τακτική του… «άστο θα πάω τον άλλο μήνα», θα πρέπει να εξοβελισθεί από τη ζωή μας, καθώς όπως λένε πλέον οι έρευνες και επιβεβαιώνει η Εταιρεία Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας: Σχεδόν το 50% των πιο συχνών καρκίνων μπορεί να προληφθεί.

Αυτή η πρόληψη φαίνεται ότι έσωσε και τη ζωή της κυρίας Ζωής Γραμματόγλου η οποία εδώ και 23 χρόνια ζει πια απαλλαγμένη από τον καρκίνο του μαστού, που τη «συνάντησε» στα 38 της χρόνια.

Σήμερα με χαμόγελο η κ. Γραμματόγλου που ηγείται του Συλλόγου Καρκινοπαθών - Εθελοντών - Φίλων - Ιατρών «Κ.Ε.Φ.Ι.», λέει στο «Έθνος της Κυριακής»: «Ο καρκίνος πλέον όταν διαγνωσθεί σε πρώιμο στάδιο είναι γρίπη και θεραπεύεται. Βέβαια σε ότι αφορά στην πρόληψη, δεν υπάρχει αυτή η κουλτούρα στον ελληνικό λαό ενώ και η πολιτεία δε βοηθάει». Η ίδια πάντως που πάλεψε και βγήκε νικήτρια από τη δική της μάχη, συμβουλεύει:

«Πρέπει να κάνουμε προληπτικές εξετάσεις σε τακτικά διαστήματα και όταν δούμε συμπτώματα που οδηγούν σε νεοπλασία να τρέχουμε στο γιατρό».  Η κ. Γραμματόγλου θυμίζει σε όλους μας ότι για παράδειγμα ο καρκίνος του μαστού σε ποσοστό 95% είναι ιάσιμος εάν εντοπισθεί έγκαιρα.

«Η ζωή μας χαμογελά και εμείς πρέπει να της το ανταποδίδουμε. Να χαιρόμαστε με κάθε απλή στιγμή, όπως με ένα αγριολούλουδο που μπορεί να δούμε, έναν άνθρωπο που μπορεί να συναντήσουμε…» λέει στο «Έθνος της Κυριακής» χαμογελώντας η Γιάννα Χρήστου που όσο και αν ακούγεται απίστευτο, έχει περάσει τρεις μορφές καρκίνου και σήμερα είναι υγιής και βλέπει τη ζωή με άλλο μάτι.

«Έχω περάσει τρεις περιπέτειες. Η πρώτη ήταν πολύ ζόρικη ιστορία γιατί δεν μπορούσα να φάω και είχα χάσει 17 κιλά, τα οποία δυστυχώς τα ξαναπήρα όλα μέχρι γραμμάριο» αφηγείται η ίδια με το απαραίτητο γέλιο καθότι όπως λέει με χιούμορ «πάντα ήθελα να κάνω δίαιτα».

Ανάλογη είναι η αντιμετώπιση της κυρίας Γιάννας Χρήστου. Από την πρώτη εμφάνιση της νόσου το 2006, πέρασε άλλες δύο μορφές καρκίνου, από τις οποίες βγήκε πιο δυνατή.

«Τώρα νοιώθω πολύ αισιόδοξη. Είναι μεγάλο πράγμα να μπορέσεις να δεις τα πράγματα αισιόδοξα. Εγώ είχα την ευτυχία να έχω κοντά μου τους δικούς μου ανθρώπους, την οικογένεια μου και τους φίλους μου, οι οποίοι μάλιστα έκαναν βάρδιες στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόμουν.  Όλο αυτό με βοήθησε να μην πέσω» περιγράφει η κ. Χρήστου.

Ο Βασίλης Αλιβιζάτος ήταν μόλις 29 χρόνων όταν διαγνώσθηκε με καρκίνο στην κάτω γνάθο. Από τότε έχουν περάσει 17 χρόνια, έχει κάνει οικογένεια και δύο κόρες.

«Ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατός μπορείς να είσαι σε μια τέτοια περιπέτεια. Αλλά τελικά αυτή είναι η μοναδική σου επιλογή: να είσαι δυνατός» περιγράφει σήμερα με χαρά που κατορθώνει κάθε πρωί και αντικρίζει με υγεία τη σύζυγό του και τα δύο του παιδιά.

Διατροφή και άσκηση προλαμβάνουν τη νόσο
Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι Έλληνες απέφευγαν ακόμη και να πούνε τη λέξη καρκίνος. Προτιμούσαν την «επάρατη νόσο» ή την «κακιά ασθένεια».

Σήμερα, η έννοια καρκίνος έχει πλέον ενσωματωθεί στο λεξιλόγιό μας, δεδομένου ότι οι έρευνες δείχνουν πως η νόσος πολλαπλασιάζεται και λίγο πολύ θα βρίσκεται «κοντά μας» αφού όλοι θα έχουμε στο κοντινό μας περιβάλλον τουλάχιστον από έναν ογκολογικό ασθενή.

Βέβαια το αισιόδοξο είναι ότι η ιατρική έρευνα προχωρά και φέρνει ελπίδες για την αντιμετώπιση πολλών μορφών καρκίνου.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες πολλές γυναίκες έχαναν τη ζωή τους από το καρκίνο του μαστού, σήμερα σε ποσοστό 95% μπορεί να είναι ιάσιμος. Και μάλιστα όπως αναφέρει η Εταιρεία Ογκολόγων παθολόγων Ελλάδος, περισσότερο από το 1/3 των καρκίνων του μαστού (38%) μπορεί να μην εμφανιστεί ποτέ εάν τηρούμε έναν υγιεινό τρόπο ζωής.

Οι έρευνες έχουν δείξει επίσης ότι σχεδόν το 50% των καρκίνων μπορεί να προληφθεί με μεσογειακή διατροφή, αποφυγή καπνίσματος, με άθληση, με προστασία από τον ήλιο, με ιδανικό βάρος αλλά και με εμβολιασμό κατά των ιών ηπατίτιδας Β και HPV (καρκίνου τραχήλου μήτρας).

Την ίδια στιγμή και οι μελέτες για τη θεραπευτική προσέγγιση των διαφόρων μορφών καρκίνου εξελίσσονται με ταχείς ρυθμούς, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν διαθέσιμες πρωτοπόρες θεραπευτικές προσεγγίσεις όπως είναι η ανοσοθεραπεία όπου ουσιαστικά γίνεται χρήση του ανοσοποιητικού συστήματος για την επίθεση και την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.

Τα νέα είναι όμως καλά και για τις πολύ βαριές μορφές του καρκίνου που άλλοτε θεωρούνταν αθεράπευτες. Έτσι σήμερα έχουν καταστεί χρόνιες και οι ασθενείς ζουν πολύ περισσότερο.

Γι αυτό εξάλλου είχε προκαλέσει αίσθηση όταν ο γνωστός καθηγητής Παθολογίας – Ογκολογίας, Κωνσταντίνος Συρίγος είχε πει πριν λίγο καιρό: «Είμαστε στην αρχή του τέλους του καρκίνου του πνεύμονα»!

Σύμμαχος η καλή ψυχολογία
Μπορεί τα ψυχικά αποθέματα να τελειώνουν στο άκουσμα της διάγνωσης πως «πάσχει κανείς από καρκίνο», αλλά έχει αποδειχθεί ότι η ψυχολογία είναι πιθανό να συμβάλει στη θεραπεία.

Για να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα ο καρκινοπαθής τον Γολγοθά της νόσου, εκτός από τις θεραπευτικές λύσεις, θα πρέπει να έχει ως σύμμαχο του και την καλή ψυχολογία.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι όλες οι αντικαρκινικές οργανώσεις παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη στους πάσχοντες.

Το πρώτο διάστημα της διάγνωσης άλλωστε τα συναισθήματα είναι έντονα και περιλαμβάνουν φόβο για πιθανό θάνατο, οργή γιατί να συμβεί σε μένα, ενοχή για τον τρόπο ζωής, άρνηση και θλίψη, μοναξιά και μετά προσμονή για μία καλύτερη ημέρα.

Το Αμερικανικό Κέντρο Θεραπείας του Καρκίνου δίνει οδηγίες στους συγγενείς για το πως μπορούν να ενισχύσουν κάποιον δικό τους άνθρωπο που πάσχει από καρκίνο.

Μετά άλλων συνιστά να μην κάνουν υπερβολικά αισιόδοξα σχόλια, να αποφεύγουν τις συγκρίσεις με άλλους τύπους καρκίνου που μπορεί να είναι χειρότεροι, να μην ρωτούν τον ασθενή για το χρόνο επιβίωσης του και να μην εκφράζουν τη λύπη τους καθώς έτσι επηρεάζουν αρνητικά και την ψυχολογία του πάσχοντα.

Οι συγγενείς θα πρέπει να προσφέρουν συγκεκριμένη βοήθεια όπως διευκολύνσεις στην καθημερινότητα τους, να ακούνε τον ασθενή όταν θέλει να εκφραστεί χωρίς να παρεμβαίνουν.

Εξάλλου έχει καταγραφεί ότι σε ποσοστό 33% είναι πιο συχνές οι αλλαγές στην καθημερινότητα λόγο της νόσου όπως αδυναμία μετακίνησης, εκτέλεσης καθημερινών υποχρεώσεων, απομόνωση και  απομάκρυνση από το φιλικό περιβάλλον.

Στην περίπτωση, που τα συμπτώματα είναι έντονα καλό είναι ο ασθενής να αναζητήσει τη συνδρομή των ειδικών επιστημόνων.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ