Να προσπαθείς για το καλύτερό σου κι όσο μπορείς να βοηθάς

Πονάει να βλέπεις άτομα δικά σου να βασανίζονται και να στερούνται πράγματα. Οικογένεια, φίλοι, άτομα του στενού σου κύκλου τραβάνε ζόρια κι εσύ θέλεις να βοηθήσεις, κάνε το όσο πιο πολύ μπορείς. Αυτό αξίζει στη ζωή, να δίνεις ό,τι έχεις.
Όταν, όμως, κλείνει η πόρτα του σπιτιού σου και μένεις με τον εαυτό σου να είσαι καλά με σένα. Γιατί ό,τι  σου ανήκει, έχεις κοπιάσει για να το αποκτήσεις και δεν πρέπει να νιώθεις άσχημα, πόσο μάλλον τύψεις, για τα αγαθά, την αγάπη, έναν καλύτερο σύντροφο ή ό,τι και αν είναι αυτό το καλό που συμβαίνει στη ζωή σου. Δεν πρέπει να αφήνεις κανένα να το δηλητηριάζει αυτό.

Δένεσαι με τους ανθρώπους γύρω σου και βιώνεις κι εσύ τα προβλήματα και τις καταστάσεις τους. Ξέρεις ότι ο κολλητός δεν έχει χρήματα, πως ζορίζεται και βασανίζεται. Έχεις εσύ; Δώσε κι ας είναι δανεικά κι αγύριστα, στην τελική πόσες φορές πήρες πίσω αυτά που δάνεισες;

Δεν είσαι μαλάκας που δίνεις, όχι, είσαι άνθρωπος και δε θες να βλέπεις άλλους ανθρώπους να υποφέρουν, ειδικά τους δικούς σου. Ξέρεις, όμως, ποια είναι τα ζόρια; Όταν δίνεις και δίνεις κι οι καταστάσεις δεν αλλάζουν κι όλοι βολεύονται με το να δίνεις εσύ. Όχι, άλλο η ανάγκη κι άλλο η εκμετάλλευση, φίλε μου.

Άντε τα λεφτά δεν είναι πάντα το πρόβλημα, που τα τελευταία χρόνια είναι το μεγαλύτερο ποσοστό των προβλημάτων όλου του κόσμου, αλλά δεν είναι το μοναδικό, θες να σου πω το πιο γνωστό; «Τι καλύτερο έχει από μένα ο τάδε και του πάνε όλα καλά;». Πόσες φορές αυτή η ρημαδιασμένη φράση με έχει βγάλει εκτός εαυτού, δε λέγεται. Γιατί πρέπει να απολογείται κάποιος για κάτι καλό στη ζωή του; Γιατί πρέπει απαραίτητα να μειώσεις κάποιον για να φανείς καλύτερος;

Για μένα ένα είναι το νόημα γενικότερα, προσπαθώ με όλη μου την ψυχή να κάνω το καλύτερο, ασχέτως τον τομέα αναφοράς, μπορεί να είναι η δουλεία μου, μπορεί να είναι η εκπαίδευσή μου, μπορεί να είναι η σχέση μου κι η οικογένειά μου, θέλω να δίνω σε όλα το 100% για να έχω την προσδοκία να πάρω πίσω έστω και τα μισά, πρώτα από όλα όμως θα είμαι ευχαριστημένη με την προσπάθεια που κάνω εγώ. Αυτή είναι κι η αιτία που αρνούμαι να νιώσω τύψεις για οτιδήποτε καλό μου συμβαίνει, ακόμα και τυχαίο να είναι, είναι το γαμημένο σύμπαν που ανταποδίδει τη σκληρή μου δουλειά.

Δε θέλω να σκέφτομαι πως κάποιος δικός μου άνθρωπος στερείται αγάπη, χαρά, κατανόηση κι υποστήριξη. Δεν το σκέφτομαι. Δεν υπάρχει λόγος, είμαι πάντα εκεί για να του δώσω όλα αυτά. Γιατί δεν είναι υλικά αγαθά για να τελειώσουν. Το θέμα, όμως, είναι να μη δίνεις μόνο αλλά ούτε και να παίρνεις μόνο όταν το χρειάζεσαι, ό,τι κι αν είναι αυτό που χρειάζεσαι.

Κανείς δεν είναι τέλειος, με άψογη ζωή κι ατσάλινο χαρακτήρα, αλλά δεν πειράζει κιόλας, γιατί έτσι είναι όλοι οι άνθρωποι με τα πάνω τους και τα κάτω τους. Σημασία έχει όταν πέφτεις να ξανασηκώνεσαι, να παλεύεις για τη ζωή σου κι ό,τι σου ρίχνει στον δρόμο σου. Πάλεψε με όλη σου την ψυχή για την κάθε μέρα σου, πάλεψε να σηκώσεις όσους άλλους μπορείς, γιατί αυτό είναι καλύτερο.

Δε μάχεσαι μόνο για σένα, αλλά και για τους άλλους, όποιος όμως μένει έξω απ’ τις δικές σου μάχες απλά σε δυναμώνει.

Συντάκτης: Λαμπρινή Ζεϊμπέκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη