Μαθήματα από τις εκλογές της ΝΟΔΕ Κορινθίας | Μάθημα Πρώτο

Οι εκλογές στη ΝΟΔΕ Κορινθίας τελείωσαν.

Ο Κορδώσης κέρδισε άνετα την εκλογική αναμέτρηση.

Κουκουλάκης και Ταγαράς κατέγραψαν ικανοποιητικά ποσοστά αν σκεφτεί κανείς πως ο πρώτος δεν είχε λάβει ξανά μέρος σε κομματικές διαδικασίες της ΝΔ και σε τέτοιο επίπεδο, και πως ο δεύτερος πέρα από την εξαιρετικά χαμηλών τόνων παρουσία του λόγω χαρακτήρα, είχε να αντιμετωπίσει και μια γενικότερη τάση που θέλει νεότερους ανθρώπους να διεκδικούν τέτοια αξιώματα. Χωρίς να συμφωνούμε απόλυτα με αυτή την τάση, το σημειώνουμε γιατί και από την ίδια τη ΝΔ είχε προβληθεί πολύ έντονα ως σχεδόν προϋπόθεση. Θυμηθείτε απλώς ότι και στις εσωκομματικές εκλογές που ανέδειξαν Πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Μεϊμαράκης υπέφερε για τον ίδιο λόγο ακόμα και με τηλεοπτικό σποτ που κυκλοφόρησε εναντίον του λόγω της ηλικίας του.

Οι νεοδημοκράτες πλήρωσαν την ανανέωση της συνδρομής τους και ψήφισαν, σαφώς λιγότεροι από όσους γράφτηκαν για να ψηφίσουν για αρχηγό και επίσης λιγότεροι από τους πρώτους που είχαν πληρώσει την κάρτα του προηγούμενου έτους.

Η εκλογική διαδικασία κύλησε ήρεμα σε αντίθεση με 2-3 γνωστούς παράγοντες που για λόγους καθαρά προσωπικούς τους μετατρέπουν κάθε εκλογική αναμέτρηση στην οποία συμμετέχουν σε ζήτημα ζωής και θανάτου και ξεροσταλιάζουν ολημερίς στα τηλέφωνα και στις εισόδους των εκλογικών κέντρων κλαψουρίζοντας και παρακαλώντας για να πάρουν ψήφους. Το κόλπο πιάνει αλλά έχει καταντήσει και αηδία. Σε κάθε εκλογή κάνουν λες και αν δεν εκλεγούν ή αν δεν εκλέξουν αυτούς που θέλουν, θα τους κόψουν το μεροκάματο. Είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι σε εθνικές, δημοτικές, παραταξιακές, ακόμα και σε εκλογές συλλόγων.

Αυτούς πρέπει επιτέλους ο κόσμος να τους απομονώσει. Γκώσαμε ρε αδερφέ τόσα χρόνια με το παρακαλετό. Και ξέρεις τι λένε για το παρακαλετό ... Επειδή δεν την παίρνουν χαμπάρι με τίποτα, καλό είναι σιγά σιγά να πάψει και ο κόσμος να τους "λυπάται" και να χαραμίζει την ψήφο του για να κάνουν μετά όπου και αν εκλεγούν ασκήσεις αφωνίας.

Μέσες άκρες αυτή είναι η γενική εικόνα και αυτή είναι η αλήθεια. Ούτε οι σαπουνόπερες που διαβάσατε την επόμενη μέρα ισχύουν, ούτε τα διάφορα σαλπίσματα εκδίκησης και ρεβάνς θα βρουν πρόθυμους να τα ακούσουν. Αυτά αφορούν με το ζόρι μια ροτόντα ανθρώπους που νομίζουν ότι ξαφνικά από το πουθενά έγιναν ο ομφαλός της γης και πιστεύουν ότι όλοι οι Κορίνθιοι παρακολουθούν με ... κομμένη την ανάσα μια ... παρέα που .... νομίζει ότι γράφει ιστορία.
Τη δική της ναι. Είναι όμως κομματάκι μαλακία να πιστεύει μια ροτόντα παρέα ότι η δική της ιστορία είναι και η ιστορία όλων των υπολοίπων γύρω της. Και σε τέτοια ηλικία, τόση μαλακία βλάπτει (ΔΩΡΕΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ).

Και εδώ που τα λέμε, σιγά τον πολυέλαιο για τις εκλογές της ΝΟΔΕ. Όταν θα δούμε έναν Πρόεδρο ΝΟΔΕ να καθορίζει κάτι παραπάνω από το αν θα βγει ο μήνας να πληρωθεί το νοίκι των γραφείων και από το αν θα βρεθούν άνθρωποι για να είναι εκλογικοί αντιπρόσωποι κτλ κτλ, το συζητάμε. Μέχρι τότε, θέση λάντζας είναι και γκρίνιας και μουρμούρας κτλ κτλ.

Από τις εκλογές όμως αυτές, επειδή είναι και οι τρίτες που έχουν τόσο έντονο το στοιχείο μιας συγκεκριμένης παραγονταρίας που βγήκε τελείως οφσάιντ, προκύπτουν ορισμένα χρήσιμα μαθήματα. Το επόμενο διάστημα θα προσπαθήσουμε να δούμε μερικά από αυτά.


ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, αλλά τελευταία έχει γίνει ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο και με συνεχώς αυξανόμενη ένταση.

Ορισμένοι δημοσιογράφοι (και ευτυχώς όχι όλοι ή οι περισσότεροι) έχουν παρεξηγήσει τους ρόλους.

Άλλο ο δημοσιογράφος, άλλο ο στρατηγικός αναλυτής, άλλο ο μάνατζερ υποψηφίων, άλλο η πληροφόρηση, άλλο η παραπληροφόρηση, άλλο τι συμβαίνει και άλλο το τι θα ήθελα να συμβαίνει.

Φαινόμενο και σημείο των καιρών λοιπόν, ορισμένοι δημοσιογράφοι να μη θέλουν τελικά να είναι δημοσιογράφοι. Θέλουν να παράγουν πολιτική, να ασκούν εξουσία, να μανιπιουλάρουν ανθρώπους, να κατευθύνουν προσωπικότητες και με λίγα λόγια θέλουν να είναι πολιτικοί στη θέση πολιτικών ή Πρόεδροι στη θέση Προέδρων και πάει λέγοντας.

Φετίχ, απωθημένο, παιδικό τραύμα, ανικανοποίητοι πόθοι, όλα σεβαστά. Εκείνοι όμως που αποδέχονται να υπόκεινται τέτοιων ανθρώπων θα πρέπει να καταλάβουν ότι γίνονται παραλήπτες μιας πραγματικότητας που αυτοί που τους τη μεταφέρουν ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ και τους πετάνε στη θάλασσα για να δουν τελικά αν θα είναι έτσι. Ελάχιστα βέβαια νοιάζονται για την περίπτωση που ο άνθρωπος που έστειλαν πνιγεί. Η ιστορία να γραφτεί και ας έχει και πνιγμένο ... Σωστά ;

Δεν λέμε ότι οι παραπάνω ρόλοι που περιγράψαμε δεν υπάρχουν, αλλά έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες. Και δημοσιογράφος και το ένα και το άλλο δεν γίνεται.

Είχαμε τελευταία σε εκλογές υποψηφίους που δεν έβγαλαν άχνα. Δεν τους ακούσαμε, δεν διαβάσαμε κάτι από αυτούς, να μας πουν για ποιο λόγο διεκδικούν μια θέση. Και ξαφνικά διαβάζαμε από δημοσιογράφους ότι είναι οι καταλληλότεροι, οι καλυτερότεροι, οι πιο ικανοί, οι πιο έτσι, οι πιο κοκορέτσι. Μάλλον όταν διαβάζετε τέτοια θα πρέπει να τα διαβάζετε ως ότι είναι ΟΙ ΠΙΟ ΒΟΛΙΚΟΙ. Για κάποιους. Όχι για όλους ... Είπαμε. Μια ροτόντα παρέα ...

Κάπου κάπου αυτό βγαίνει. Είναι τόσο μπουχτισμένος ο κόσμος που μπορεί να πάει να ψηφίσει και την κουρτίνα 3 και ας του βγει ο Μίστερ ΖΟΝΚ. Αλλά δεν είναι κάθε μέρα του Άι-Γιαννιού.

Μάθημα πρώτο λοιπόν κυρίως για τους ανθρώπους που πέφτουν στη λακκούβα. Είναι μια επιλογή αυτή. Να φροντίσουν να είναι και συνειδητή και να την κουβαλήσουν χωρίς βογκητά. Γιατί ορισμένες φορές εκεί που νομίζουν ότι τους πάνε για εκδρομή, τους πάνε για στόχους σε ασκήσεις βολών. Και χαλάνε σχέσεις με ανθρώπους που τις έχτισαν επί πολλά χρόνια με δάκρυα και αίμα, σχέσεις που ήταν σχέσεις ζωής για να αποκτήσουν παροδικά μια θέση στη ροτόντα.

Θα διαπιστώσουν σύντομα ότι αυτό είναι σαν το τηλεπαιχνίδι. Σε χρησιμοποίησαν, έχασες και η καρέκλα γύρισε ανάποδα, έπεσες στο κενό και περιμένει τον επόμενο πωπό ....

Ήδη θα πρέπει να διαπίστωσαν ότι δεν πήρε χρόνο στην υπόλοιπη παρέα. Η αμέσως προηγούμενη ανάρτηση ήταν για το στόχο του επόμενου πωπού ... 


Τέλος πρώτου μαθήματος.



Diogenis-press

ΚΡΖ