Η Έκθεση, η Κόρινθος, η μικροψυχία και η εκδίκηση ενός οράματος

Η Έκθεση τελείωσε και ήδη από την Κυριακή το βράδυ ξεκίνησε η μάχη των εντυπώσεων. Πολλά γράφτηκαν, πολλά ειπώθηκαν, άλλα τόσα θα γραφτούν και θα ειπωθούν. Από τις υπερβολές όλων των εποχών μέχρι την πλήρη απαξίωση και το μηδενισμό. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι φρόνιμο για όποιον θέλει να διαβάσει ή να ερμηνεύσει κάτι, κρατώντας ταυτόχρονα τα λογικά του, να περιοριστεί στα νούμερα και τα στεγνά γεγονότα. Χωρίς επίθετα, χωρίς βεγγαλικά.

Η Έκθεση τόνωσε μια πόλη που έχει ανάγκη να δημιουργεί επιτηδευμένη κίνηση στο κέντρο της. Είτε αυτό λέγεται έκθεση, συναυλία, χορευτικά, το κέντρο της Κορίνθου έδειξε ακόμα μια φορά ότι έχει ανάγκη από ενέσεις γιατί όταν δεν υπάρχουν οι ενέσεις οι οδοί του κέντρου μοιάζουν με εγκαταλελειμμένο τοπίο. Αυτό προφανώς και κάπου οφείλεται και κάποιοι έχουν ευθύνη.

Η Έκθεση έγινε στην Κόρινθο για μια ακόμη φορά. Όσοι μιλούν για την πρώτη φορά που έγινε η Έκθεση στην Κόρινθο, μάλλον αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα μνήμης και προσανατολισμού. Εκτός αν θεωρούμε ότι ο Άγιος Νικόλας ή ο χώρος της πρώην Σωληνουργείας δεν είναι Κόρινθος και αποτελούν σημεία που έχουν παραχωρηθεί αλλού. Το 2007 έγινε η έκθεση του Επιμελητηρίου Κορινθίας στα "μπαζώματα" του Αγίου Νικολάου, από το 2008 ως και το 2013 στη Σωληνουργεία Κορίνθου, το 2014 στο Βέλο και το 2016 στο Λουτράκι.

Για την ακρίβεια λοιπόν η Έκθεση έγινε για πρώτη φορά στο Φλοίσβο καθώς στο λιμάνι της Κορίνθου εντάσσονται και τα λεγόμενα «μπαζώματα» του Αγίου Νικολάου. Αναγνωρίστηκε συνεπώς πανηγυρικά το λάθος που έκανε τόσα χρόνια η δημοτική αρχή του κ. Πνευματικού η οποία με κάθε τρόπο δημιουργούσε προσχώματα τα προηγούμενα χρόνια για να μη γίνει η Έκθεση στο σημείο αυτό. Αυτό συνομολογήθηκε στους χώρους της Έκθεσης και από προσφάτως αποσχισθέντα μέλη της δημοτικής πλειοψηφίας. Του πήρε του κ. Πνευματικού 11 ολόκληρα χρόνια να καταλάβει το λάθος του, από το 2007 που έγινε η Έκθεση στον Άγιο Νικόλαο.

Τι άλλαξε από την Έκθεση που διοργανωνόταν τόσα χρόνια; Σχεδόν τίποτα. Ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου κ. Πιτσάκης, ευχαρίστησε δημόσια για την αποφασιστική συμβολή του τον κ. Κοροβήλο, τον άνθρωπο που έχει περαστεί γενεές δεκατέσσερις από τους στενούς φίλους του κ. Πνευματικού. Ακόμα και τις τέντες της Έκθεσης τις έβαλε ο ίδιος συνεργάτης που τις έβαζε και τα προηγούμενα χρόνια, ο οποίος επίσης έχει ακούσει τα εξ αμάξης. Ναι. Μιλάμε για τις τέντες που άντεξαν την ακραία κακοκαιρία, αλλά είναι οι ίδιες τέντες για τις οποίες είχε πει ο κ. Πνευματικός κάποτε σε συνέντευξη του ότι μπορεί να τις έπαιρνε ο αέρας στη θάλασσα τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμα και οι άνθρωποι στην υποδοχή της Έκθεσης ήταν οι ίδιοι. Οι ίδιοι που ήταν τόσα χρόνια, τότε που οι Εκθέσεις ήταν κακές και δεν δινόντουσαν οι άδειες για να γίνουν στο σημείο αυτό.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, άλλαξε μόνο ένα πράγμα αυτή τη φορά. Άλλαξε το ότι κάθε βράδυ έξω από την Έκθεση επί τέσσερα βράδια, ο κ. Πνευματικός έβγαζε λόγο. Η απόλυτη καπήλευση ενός γεγονότος το οποίο ο ίδιος ποτέ δεν πίστεψε, ποτέ δεν υποστήριξε και συνειδητά φέτος φρόντισε να έχει κάθε βράδυ μια δεκάλεπτη ομιλία για να εκθειάσει το πόσο ωραία είναι η Έκθεση που ο ίδιος πολεμούσε επί χρόνια. Αν αυτό ήταν το πρόβλημα κακώς τόσα χρόνια οι ίδιοι διοργανωτές με τους φετινούς δεν είχαν προνοήσει να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα καθημερινά ένα «δεκάλεπτο Πνευματικού». Δεν θα χανόταν και ο κόσμος.

Υπήρξε όμως οπωσδήποτε και ένα ρεσιτάλ μικροψυχίας. Στην Κόρινθο η κουλτούρα της Έκθεσης καλλιεργήθηκε από συγκεκριμένο άνθρωπο. Υπήρξε κεντρική προσφορά συγκεκριμένου ανθρώπου που με τους συνεργάτες του, τους ίδιους με τη φετινή έκθεση, από το 2007 έχτισε αυτή την εκθεσιακή κουλτούρα και τη διαχώρισε από την έννοια του πανηγυριού στην οποία είχαν συνηθίσει οι Κορίνθιοι από ορισμένους φετινούς όψιμους υμνητές της. Γι’ αυτό και ο κόσμος ήταν υποδειγματικός στη συμπεριφορά του. Ήξερε ότι πήγαινε σε Έκθεση και όχι σε πανηγύρι. Κανείς από όσους και όσες έβγαλαν λόγους δεν θεώρησε ότι έπρεπε να αναφέρει το όνομα αυτού του ανθρώπου. Δεν θα το αναφέρουμε ούτε και εμείς.

Δεν αναφέρουμε το όνομα γιατί η φετινή Έκθεση ήταν η εκδίκηση του οράματος αυτού του ανθρώπου. Η λάμψη που ένιωσαν ορισμένοι άνθρωποι, λάμψη που για πρώτη φορά είδαν μερικοί στη ζωή τους είναι έτσι και αλλιώς ετεροπροσδιορισμένη. Εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό που είδαν, αυτό που τους φώτισε για 4 βράδια ήταν αυτό που έβριζαν, αυτό που πολεμούσαν και τελικά απέδειξαν ότι ήταν αυτό ακριβώς που ήθελαν να γίνουν. Και τα κουστούμια τους φόρεσαν, και τις γραβάτες τους, και τα καλά τους παπούτσια, και ατσαλάκωτοι βολτάριζαν και δεν ενοχλήθηκαν και καθόλου ενδεδυμένοι ως «μπακαλιάροι». Όλοι αυτοί οι ορισμένοι απέδειξαν καταχαρούμενοι, εκστασιασμένοι, με φουσκωμένα τα μάτια τους από το φως ότι τελικά αυτό ήθελαν να γίνουν … Ήθελαν να γίνουν ο άνθρωπος που δεν τόλμησαν να πουν ούτε μια φορά το όνομά του.

Και την Κυριακή το βράδυ αυτοί οι ορισμένοι επέστρεψαν στη μιζέρια τους … Όπως και ο Φλοίσβος που αποδόθηκε πάλι στο ημίφως, την ερημιά και τις αγέλες των αδέσποτων που πάλεψαν γενναία αυτές τις μέρες να υπενθυμίσουν ότι ο χώρος τους ανήκει. Η Κόρινθος … Και εδώ που τα λέμε, πιο ντόμπρα ήταν τα σκυλιά. Αυτά παρέμειναν πιστά σε αυτό που ήταν και αυτό ήθελαν να παραμείνουν …


Diogenis-press


ΚΡΖ