Το ποδόσφαιρο της αλάνας - Diogenis Press

ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

Home Top Ad

Post Top Ad

Σάββατο 25 Μαΐου 2019

Το ποδόσφαιρο της αλάνας


Το κάθε γκολ πανηγυριζόταν λες και κατακτούσαμε κάποιον επαγγελματικό τίτλο. Ήταν παιδική κραυγή χαράς. Το εντυπωσιακότερο όλων, βέβαια, ήταν πως ενώ για ώρες ήμασταν αντίπαλοι και κλοτσούσαμε ο ένας τον άλλον, στο τέλος του παιχνιδιού γινόμασταν όλοι μια αγκαλιά. Πάντα το μεγαλείο κρυβόταν στις ψυχές των παιδιών. Η μόνη μας ανάγκη και σκέψη, ήταν η ώρα που θα παίρναμε στα χέρια την μπάλα και θα συναντούσαμε τους φίλους μας για ένα ακόμη μαγικό παιχνίδι.

Τα παιχνίδια που μας έκαναν δώρο σε γενέθλια και γιορτές ήταν πολλά. Σίγουρα, όμως, δεν μπορείς να ξεχάσεις την πρώτη σου μπάλα. Τα μάτια μας γυάλιζαν στην πρώτη επαφή μαζί της. Μπορώ να πω πως αναπτυσσόταν ένας έρωτας ανάμεσά μας. Δεν την αφήναμε ποτέ. Ακόμα κι όταν έχανε τη λάμψη της και σκιζόταν από την πολλή χρήση, παρέμενε κειμήλιο σε μια γωνιά του σπιτιού.

Κανείς δε θα ξεχάσει το ποδόσφαιρο στις αλάνες, ούτε και οι γείτονες γύρω από αυτές, που μας κυνηγούσαν και μας φώναζαν επειδή είχαμε καταστρέψει τον κήπο τους. Ούτε η δύσμοιρη μάνα, που έπλενε καθημερινά τα λασπωμένα ρούχα μας και μας κατσάδιαζε που για ακόμη μία φορά γυρνούσαμε σπίτι λερωμένοι και με ματωμένα γόνατα. Μεγαλώνοντας, αν και οι υποχρεώσεις από τα μαθήματα και τα φροντιστήρια μάς περιόριζαν, συνεχίζαμε να βρισκόμαστε με τους φίλους μας για να παίξουμε, προσπαθώντας να κρατήσουμε τον δεσμό της αλάνας.

Και κάπου εδώ, η μηχανή του χρόνου μας φέρνει και πάλι στο σήμερα. Μεγάλοι πια και χαμένοι αναμεταξύ μας. Άλλοι με οικογένειες, άλλοι με καριέρα και γενικά με υποχρεώσεις που μόνο οι μεγάλοι έχουν. Η μεγάλη μας αγάπη αποτυπώνεται μόνο στα κουτιά των τηλεοράσεων και μας βρίσκουν πολλές φορές να ζηλεύουμε εκείνους που κλωτσάνε την μπάλα και δεν είμαστε εμείς αυτοί που παίζουν στη θέση τους.

Μην ξεχνάς, όμως, πως υπάρχει ακόμα η πρώτη εκείνη μπάλα να σε περιμένει, καταχωνιασμένη και ξεφλουδισμένη στη γωνιά που την είχες αφήσει. Άνοιξε την αποθήκη και βγάλε την έξω ξανά. Δώσε της ζωή κι εκείνη θα δώσει ξανά για λίγο πνοή στις παιδικές αναμνήσεις σου. Πάρε το παιδί σου από το χέρι και πήγαινε να του δείξεις τι γινόταν παλιά. Μάζεψε τους παλιούς ή τους νέους σου φίλους και δώστε ραντεβού στο γνωστό μέρος. Ξέχνα για λίγο τις δυσκολίες και τα σημάδια της ενήλικης ζωής και θυμήσου με καμάρι τα σημάδια που είχες στα γόνατα όσο ήσουν παιδί.

Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο λαμπερά κι αν είναι τα φώτα του ποδοσφαίρου που χαζεύεις με τις ώρες στα γήπεδα, τίποτα δε θα συγκρίνεται με εκείνο το αληθινό και δυνατό συναίσθημα. Το ποδόσφαιρο της αλάνας.

Συντάκτης: Κωνσταντίνος Συριόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα

ΠΗΓΗ:pillowfights.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Post Bottom Ad