Νομίζουν πως ό,τι κι αν γίνει θα είμαστε εδώ∙ πόσο λάθος κάνουν

Δυστυχώς, μόνο σε έλλειψη δε βρίσκεται εκείνο το φάσμα ανθρώπων που πιστεύει πως ο κόσμος γυρίζει μονάχα γύρω απ’ την ίδια τους την ύπαρξη, πως όλα φτιάχτηκαν για να περνούν εκείνοι μονάχα καλά, πως όλοι οι άνθρωποι που μένουν κοντά τους είναι δεδομένα πιστά ρομποτάκια, ειδικά διαμορφωμένα στο να υπακούν και να εκτελούν τις εντολές τους.

Έχουν την πεποίθηση πως έχουν τη δυνατότητα να τοποθετούν τα πάντα κάτω απ’ τη βρόμικη σόλα των παπουτσιών τους και να κοιτούν όσο πιο ψηλά γίνεται. Είναι εκείνοι κι άλλος κανείς. Εκείνοι κι όλοι να ακολουθούν τις προσταγές τους.

Μάθαμε να συγχωρούμε, πιστεύοντας πως δε θα επαναληφθεί ένα λάθος, ένα ατόπημα, ένα πλημμέλημα. Κι αν είναι φόνος; Γινόμαστε δικαστές και καταδικάζουμε την ίδια μας την ύπαρξη. Δεν είναι κακό να συγχωρούμε, κακό είναι να συγχωρούμε και να συγχωρούμε συνεχώς. Κι αν πρόκειται για έρωτα, κύριε δικαστά; Αν πρόκειται για έρωτα, αγαπητό θύμα, τρέξε να προλάβεις το επόμενο τρένο. Φύγε μακριά σε άλλο προορισμό, να μάθεις νέους τόπους. Να μάθεις όμως κι εσένα κι όσα στα αλήθεια επιθυμείς.

Γιατί αυτό που πραγματικά θες δεν είναι ένας άνθρωπος που συνεχώς εγκληματεί εις βάρος σου. Κάποιος που ποδοπατάει διαρκώς εσένα κι όποια εκτίμηση προσπαθείς να κτίσεις για τον εαυτό σου. Ο άνθρωπός σου δε θα σε κάνει στιγμή να αμφιβάλλεις. Δε θα σκεφτεί να σε πληγώσει, να σε χρησιμοποιήσει, να σε δώσει στεγνά.

Όσο σκληρό κι αν ακούγεται είναι η καθημερινή πραγματικότητα πολλών. Πόσο λάθος κάνουν όλοι εκείνοι που πιστεύουν πως εσύ θα είσαι κοντά τους ανά πάσα στιγμή και πως θα συνεχίσεις να τους συγχωρείς ξανά και ξανά; Γιατί να είσαι δεδομένος; Γιατί να είσαι πιόνι;

Όσο ερωτευμένος με τον εχθρό του ίδιου σου του εαυτού κι αν είσαι, κάνε κάτι για τον εαυτό σου μία φορά. Φύγε. Ο άνθρωπός σου δεν είναι ποτέ εχθρός. Είναι σύμμαχος, συνοδοιπόρος, φίλος κι οικογένεια. Είναι ο τελευταίος άνθρωπος που θα χρειαστεί να συγχωρήσεις και να δικαιολογήσεις. Είναι το άτομο το οποίο θα σου προσφέρει κλάμα χαράς κι όχι πόνου.

Η αγάπη μόνο χαρά είναι. Η καθαρή αγάπη, εκείνη που φέρνει τις σωστές παρενέργειες. Γιατί εκείνοι που σε αγαπούν χωρίς εγωισμό θέλουν να σε βλέπουν να λάμπεις από ευτυχία και να είσαι ήρεμος, ένας γαλήνιος άνθρωπος. Να ξέρεις πού πατάς, να είσαι ασφαλής. Γιατί η ασφάλεια είναι το πρώτο που θα σου προσφέρουν. Αντιθέτως, οι ανασφαλείς μόνο ανασφάλεια κουβαλούν στις ψυχές τους. Κι η ανασφάλεια είναι ύπουλη φίλη, τα βράδια σε ταράζει, δε σε αφήνει να κοιμηθείς.

Μάθε του, λοιπόν, πως η υπομονή κάποια στιγμή τελειώνει και πως τα όρια που έχεις θέσει είναι πολύ ψηλότερα απ’ το ταβάνι του. Μάθε του πως οι άνθρωποι που τα έχουν καλά με τον εαυτό τους δεν τον ρίχνουν στους υπονόμους. Μάθε του πως τα δεδομένα κάποια στιγμή γίνονται ζητούμενα. Όλα ρευστά είναι!

Μάθε του πως τα συγχωροχάρτια σου τελείωσαν και πως η ζωή προχωράει, δεν είναι στάσιμη. Είναι όμορφη! Κι η ομορφιά της είναι μέσα σου. Μάθε του πως η δύναμή σου είναι στο μυαλό σου κι αδυναμίες τώρα πια δεν έχεις. Δε συγχωρείς, δεν υποτάσσεσαι. Άλλαξες για εσένα. Άσε να μάθει πως τώρα πια έφυγες και πως δε θα είσαι εκεί για να υπομείνεις άλλα λάθη. Άσε να καταλάβει πόσο λάθος ήταν.

Κι αν καταλάβει και γυρίσει, άσε να μάθει πως προχώρησες κι ας μην το ‘κανες ποτέ.

Συντάκτης: Ευαγγελία Μικέ
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

ΠΗΓΗ:pillowfights.gr