ΦΑΚΕΛΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ : Το μίξερ, οι διπλοί πράκτορες και η τύχη του Τατούλη

Περιφέρεια Πελοποννήσου : Το μίξερ, οι διπλοί πράκτορες και η τύχη του Τατούλη

Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που για πρώτη φορά ακούστηκαν σενάρια για την προσπάθεια δημιουργίας ενός συνδυασμού που θα επιχειρούσε να διεκδικήσει την Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Έκτοτε το σενάριο απέκτησε δύο εκδοχές.

Η πρώτη είναι κομματική. Όπως και παλαιότερα, διακινήθηκαν ονόματα με βαριές κομματικές περγαμηνές. Πιο πρόσφατο ήταν εκείνο του Μιχαλολιάκου, είχαν προηγηθεί σε διαφορετικές φάσεις εκείνα του Λυκουρέντζου και παλαιότερα του Μαραβέλια. Αναφέρουμε τις σοβαρές περιπτώσεις και όχι περιπτώσεις που βγήκαν κατά καιρούς για να εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς και στόχους.

Ο πόθος της ΝΔ να πάρει με καθαρόαιμο συνδυασμό την Περιφέρεια Πελοποννήσου υφίσταται αλλά έχει τσαλακωθεί ανεπανόρθωτα από την επιλογή Δράκου το 2010 και το πως αυτή εξελίχθηκε. Ο Δράκος εκτός του ότι αποδείχθηκε λίγος ο ίδιος ακόμα και στο νομό του, αδειάστηκε με παροιμιώδη τρόπο στην κάλπη από την ίδια τη ΝΔ και τα μεγαλοστελέχη της εποχής εκείνης, ενώ παραμένει σκοτεινός ακόμα και ο ρόλος του Αντώνη Σαμαρά σε εκείνη την αναμέτρηση. Η εξέλιξη της στήριξης Τατούλη από τη ΝΔ το 2014 επιβεβαιώνει ότι το 2010 πολλά πράγματα κρύφτηκαν κάτω από το χαλί και είναι ακόμα εκεί.

Έμπειροι πολιτικοί σαν αυτούς που αναφέρθηκαν παραπάνω ή σαν μερικούς που έχουν ακουστεί σποραδικά, γνωρίζουν και δεν πρόκειται να την πατήσουν. Δεν θα βάλουν τον εαυτό τους καπετάνιο σε ένα καράβι που θα τους πουν στην αρχή ότι θα τραβάνε κουπί 200 και την ημέρα της αναχώρησης θα βρούνε μέσα μόνο τα αδειασμένα βαρέλια από το ρούμι, 2-3 φιλότιμους μεθυσμένους κωπηλάτες και φωτοβολίδες περίπτωσης κινδύνου. Όταν και αν η ΝΔ καταφέρει να βγάλει από την Πελοπόννησο τη ρετσινιά της γκιλοτίνας που η ίδια της φόρεσε, τα ξαναλέμε.

Δεν συζητάμε για τα άλλα κόμματα γιατί ονόματα με την ελάχιστη δόση ρεαλιστικής προοπτικής δεν ακούστηκαν ποτέ.

Η δεύτερη εκδοχή είναι αυτή της επιλογής προσώπων από διαφορετικούς χώρους με βαρύτητα στον επικεφαλής ως προσωπικότητα. Εδώ υπάρχουν οι περιπτώσεις Καμπόσου και Δέδε παλαιότερα.

Όμως σε αυτή την εκδοχή τα προβλήματα είναι τα αντίστροφα από την προηγούμενη. Ο Καμπόσος δεν έχει κανένα λόγο ευρισκόμενος καβάλα στ’ άλογο στο Άργος να πάει να παίξει το κεφάλι του σε μια αμφίβολη μάχη. Και μάλιστα σε μια μάχη που θα αναγκαστεί να βρεθεί στην ίδια στέγη με άτομα των οποίων οι πολιτικές πεποιθήσεις δεν ταιριάζουν καθόλου με τις δικές του.  Μπορεί τα σκουπίδια να έχουν δώσει για την ώρα ένα κοινό πεδίο με άλλους δημάρχους, αλλά αυτά σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Το ξέρουν αυτό το παιχνίδι καλά, ειδικά αυτοί που έχουν ακουστεί μέχρι τώρα ως η «Αδελφότητα των Δημάρχων».

Ο Δέδες έχει και αυτός παρόμοια προβλήματα. Με γερή κληρονομιά τη Γενική Γραμματεία θα μπορούσε να είναι ισχυρός διεκδικητής, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάψει ένα χαρτί που έφτιαξε. Οι Γενικές Γραμματείες θα χρειαστούν στις εθνικές κάλπες, ειδικά αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα δίνει μάχη επιβίωσης ή ακόμα και πιθανής οριακής νίκης του.

Όλα αυτά τα της δεύτερης εκδοχής απαιτούν ένα καλό μίξερ. Αλλά, ποιος θα πάει να τα βάλει με τον άρχοντα του μίξερ ; Και δεν αποκλείεται και καθόλου στο τέλος να τους δείτε όλους στην ίδια πλευρά, ευθέως, πλαγίως ή δια της στροφής και της πιθανής πολιτικής διαστροφής.

Ρόλο σε όλα τα παραπάνω παίζουν και οι διπλοί πράκτορες. Εκεί μέσα βάλτε ό,τι θέλετε. Από δημοσιογράφους, υποψηφίους, επιχειρηματίες μέχρι τον περιπτερά που παίρνετε τσιγάρα. Διάφοροι περίεργοι τελευταία παριστάνουν τους πολέμιους του Τατούλη. Εκτός από έναν-δυο, όλοι οι υπόλοιποι ήταν φανατικοί υποστηρικτές και πρόθυμοι για όλα μέχρι πολύ πρόσφατα. Αυτοί σήμερα λένε σε Δημάρχους, Αντιπεριφερειάρχες, Αντιδημάρχους, υποψηφίους γενικώς να ενωθούν απέναντι στον Τατούλη. Οι τελευταίοι όμως αυτούς τους ξέρουν πολύ καλά. Και επειδή ξέρουν ότι με πολλή ευκολία θα άλλαζαν και πάλι στάση και από πολέμιοι θα μπορούσαν να γίνουν ξανά φανατικοί υποστηρικτές, δεν τους δίνουν καμία σημασία ούτε τους εμπιστεύονται.

Η τύχη του Τατούλη είναι ότι δεν φαίνεται κάτι να μπορεί να πάει απέναντί του. Η ατυχία του είναι ότι αυτό συμβαίνει ακριβώς την περίοδο που ίσως να ήθελε και ο ίδιος να διαπραγματευτεί τη θέση του Περιφερειάρχη για κάτι άλλο ή κάποιον άλλο.

Στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο οι λέξεις τύχη και ατυχία θα μπορούσαν να τοποθετηθούν και ανάποδα. Όπως το δει κανείς.


ΚΡΖ


Diogenis-press