Αποφασισμένες να γίνουν μάνες

Την ανύπαντρη μητέρα, μία λέξη μόνο τη χαρακτηρίζει: ηρωίδα. Επιτρέπει στην ευτυχία να εισχωρήσει μέσα της απ’ το σημάδι που θέλει να αφήσει στον κόσμο. Απ’ το δικό της σημάδι, όσο μεγάλη πληγή κι αν υπάρχει πιθανότητα να της αφήσει αυτό. Ξεχνάει την ασφάλεια κι αναλαμβάνει να ζήσει με τους φόβους της. Γνωρίζει ότι αυτή της η επιλογή δεν είναι ευκολοδιάβατο μονοπάτι. Κι είναι ένα μονοπάτι που δε θα το περπατήσει μονή της, θα έχει μαζί της τη μεγαλύτερη απόφαση που πήρε στη ζωή της.


Βάζει ζώνες ασφαλείας, λοιπόν, και στους δυο, παίρνει όλα τα κατάλληλα μέτρα και ξεκινάνε το δρόμο για το μεγαλύτερο ταξίδι.  Μέσα από αυτό το ταξίδι, το πιο σημαντικό –για αυτήν τουλάχιστον– είναι ότι μπορεί να νιώσει πόσο ελάχιστη είναι σε σχέση με τη Γη μας, αλλά και πόσο πελώρια σε σχέση με το αύριο. Άλλωστε, ο καλύτερος τρόπος για να νικήσεις το σήμερα είναι να χτίζεις το αύριο.

Στη χώρα μας, το πρότυπο μιας «κανονικής» οικογένειας είναι ο πατέρας, η μητέρα και τα τεκνά. Η μονογονική οικογένεια δε θεωρείται με βάση τα στεγανά της κοινωνίας ό,τι καταλληλότερο για το παιδί. Οι νόμοι που θεσπίζουν οι εκάστοτε κοινωνίες είναι επακόλουθα της φτωχής φαντασίας αυτών που τους φτιάχνουν όμως. Ένα παιδί χρειάζεται να αισθάνεται ασφάλεια κι αγάπη. Αυτά είναι τα θεμέλια για να ξεκινήσει τη ζωή του με σωστούς οιωνούς.

Ξύπνησε το βιολογικό σου ρολόι κι η ηλικία σου, πλέον, σε αγχώνει. Ο κατάλληλος για σένα σύντροφος δε φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα κι οι προθεσμίες σου λιγοστεύουν; Δε θα αφήσεις την κοινωνία και τα στερεότυπά της να σου στερήσει αυτό που για σένα αποτελεί την πληρότητα. Θα γίνεις μάνα, ακόμα κι αν πρέπει να γίνεις μία μάνα που πορεύεται μόνη της. Είναι μονόδρομος για σένα η επιλογή να γίνεις μια ανύπαντρη μητέρα. Κι αν τελικώς πάρεις αυτή την απόφαση, τότε απλά κολυμπά.

Το συναίσθημα της μητρότητας είναι αναμφισβήτητα ένας χείμαρρος που μπαίνει στη ζωή σου κι όσα προβλήματα κι αν καλείσαι να αντιμετωπίσεις, θα τα βγάλεις εις πέρας, διότι η ευτυχία που σου χαρίζει το παιδί που βγάζεις απ’ τα σπλάχνα σου δεν είναι μετρήσιμη και συγκρίσιμη με τίποτα στον κόσμο. Θωράκισε τον εαυτό σου όσο καλύτερα μπορείς, μην κλειστείς όμως στο καβούκι σου, γιατί οποιαδήποτε σκληράδα φορέσεις επάνω σου να ξέρεις ότι μόνο εμπόδιο θα αποτελεί για το πώς θα αντιλαμβάνεσαι την ομορφιά που έχεις να βιώσεις μέσα από αυτή σου την επιλογή.

Τίποτα δεν είναι εύκολο κι όταν έκανες τα πρώτα σου βηματάκια, συνέχεια έπεφτες κι όλο και κάποια γρατσουνιά, κάποια μελανιά, αποκτούσες μετά από κάθε σου προσπάθεια. Περπάτησες όμως κι έπειτα έτρεξες κι έπειτα χοροπήδησες απ’ τη χαρά σου. Γίνε ένας χαμαιλέοντας και προσαρμόσου στις καταστάσεις. Έχεις βουτήξει στα βαθιά, η εξάντληση θα είναι πλέον η κολλητή σου, δεν πειράζει, αν κοιτάξεις στον ορίζοντα θα δεις μια όαση, το παιδί σου.

Λόγια, από λόγια άλλο τίποτε. Έχεις να ακούσεις της Παναγίας τα μάτια. Το να κρίνει ο κόσμος κάτι που είναι έξω απ’ τα συνηθισμένα του, είναι τόσο εύκολο κι απλό, όπως το να αναπνέει. Μη σε τρομάζει η κατακραυγή, η αρνητική κριτική, τα πικρόχολα σχόλιά τους. Τι γνωρίζουν αυτοί από ηρωισμούς για να κρίνουν μία ηρωίδα; Τίποτα απολύτως.

Λοιπόν, είτε είναι καθαρά και ξάστερα συνειδητή επιλογή σου εξαρχής να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί μονή σου, είτε ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκες, δεν είναι πια στη ζωή ή στη ζωή σου, δεν είναι σε θέση ή στην τελική δε γούσταρε να αναλάβει τις ευθύνες που απορρέουν απ’ τις πράξεις του, το αποτέλεσμα είναι ίδιο, θα γίνεις μητέρα. Το σύμπαν σου χαρίζει τα κομμάτια του. Υπάρχει πιο πολύτιμο δώρο που μπορεί να σου χαριστεί απ’ το άπειρο; Την ξέρεις την απάντηση.

Ο μεγαλύτερος πόνος που σου δίνεται είναι η αγάπη. Πόνεσε τότε. Παιδέψου, γιατί παιδί σημαίνει παίδεμα. Επί της ουσίας είσαι ολομόναχη, όπως όλοι μας. Είναι η ευκαιρία σου να κοροϊδέψεις για κάποια χρονάκια αυτό το «ολομόναχη». Πάρε όλο το σκοτάδι που έχεις μέσα σου και να δημιούργησε φως. Γιατί ό,τι και να λεμέ, όλοι ξέρουμε ότι το φως έχει τη μεγαλύτερη αξία πάνω στον πλανήτη μας.

Όσες αναποδιές και να συναντήσεις στο μεγάλωμα της φλόγας αυτής, όσες παρεμβολές κι όσες κακίες δεχτείς στην πορεία για την οποία ξεκίνησες, να ξέρεις ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε ελεεινοί, αλλά όταν σχηματίζουμε χαμόγελα και ζητάμε συγγνώμες γεμάτες δάκρυα γινόμαστε αριστουργήματα. Μπορεί για κάμποσο καιρό οι συνθήκες να ‘ναι αντίξοες, άλλα όταν κοπάσουν τα καιρικά φαινόμενα, ξεπροβάλλει πάντα ο ήλιος.

Φέρε στον κόσμο και δημιούργησε το δικό σου αριστούργημα ώστε να είναι αφορμή και κόσμημα στα μάτια άλλων δημιουργημάτων και μη φοβάσαι τα ανθρώπινα.

Συντάκτης: Βασιλική Μελισσουργού
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

ΠΗΓΗ:pillowfights.gr