Καθεμία από αυτές τις πέντε μητέρες έχει μια ιστορία που μπορεί να μοιάζει με τη δική σου - Diogenis Press

ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

Home Top Ad

Post Top Ad

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Καθεμία από αυτές τις πέντε μητέρες έχει μια ιστορία που μπορεί να μοιάζει με τη δική σου


Πέντε μητέρες. Πέντε γυναίκες που πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν λίγο παραπάνω από τις υπόλοιπες. Είτε γιατί η μητρότητα δεν ήρθε εύκολα, είτε γιατί όταν εμφανίστηκε, έφερε μαζί της και μια συνθήκη που κανείς δεν περίμενε. 

Η Άδα Σταματάτου, μητέρα του Γιάννη ο οποίος διαγνώστηκε με αυτισμό, η Σοφία Παριανού που χρειάστηκε να περάσει από 40 κύματα για να υιοθετήσει τον Τζιρίνια, η Πέγκυ Τρικαλιώτη που επέμεινε παρά τις αρνήσεις των γιατρών ότι δεν μπορεί να κάνει παιδί, η Φωτεινή Παντζιά που ονειρευόταν 15 χρόνια τον ερχομό του Αμπάντου και η Amber Rojas, που συνειδητοποίησε ότι η κόρη της είχε σύνδρομο Down μόλις τη γέννησε.

Καθεμία από τις 5 μητέρες αφηγείται τη δική της ιστορία. Τη σκληρή πραγματικότητα αλλά και την ομορφιά της μητρότητας.

Άδα Σταματάτου

«Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις το πρώτο βήμα, να βγεις να μιλήσεις προσωπικά. Περνάς από πολλά στάδια, ξεκινώντας από την παραδοχή ότι το παιδί σου έχει πρόβλημα. Πρέπει να κάνεις πολλή δουλειά με τον εαυτό σου. Υπάρχει μεγάλη θλίψη.



«Ο Γιάννης διαγνώστηκε με αυτισμό στα δύο του χρόνια. Πέρυσι, στα δέκα οκτώ του αποφάσισα εγώ να αλλάξω. Να αντιμετωπίσω όλη αυτή τη θλίψη που ζούσα μαζί με την προσπάθεια που κάνω για να καταφέρει ο Γιάννης κάποια πράγματα. Για την ενηλικίωσή του άρχισα, από πέρυσι να γράφω ιστορίες στο Facebook ιστορίες με τον Γιάννη στο Facebook. Για να το μοιραστώ και μέσα από μένα να μάθει ο κόσμος τι είναι ο αυτισμός.

Ο αυτισμός είναι μια διαταραχή του εγκεφάλου που εξωτερικά δεν φαίνεται στο παιδί. Οσο μεγαλώνει, βέβαια το παρατηρείς από τις αντιδράσεις του. Είχα την τύχη να ζω στο εξωτερικό όταν διαγνώστηκε ο Γιάννης. Μου το είπε μια γυναίκα με έναν ξεκάθαρο τρόπο. Μου είπε επί λέξει: «Ο Γιάννης είναι αυτιστικός.  Πήγαινε σπίτι, και αν το πιστέψεις, έλα αύριο να κάνουμε δουλειά». Ηταν σαν ένα μαχαίρι στο στομάχι. Δεν κατάλαβα τι μου είπε. Γύρισα σπίτι και την μισούσα....»


Σοφία Παριανού



«Είχα κάποιες αποβολές κι επειδή πάντα ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδάκι, αποφάσισα να το κάνω. Μέσω μιας φίλης ήρθα σε επαφή με την υπηρεσία, έκανα ένα ραντεβού, μου εξήγησαν κάποια πράγματα και ξεκίνησα. Όταν ξεκίνησα, το έκανα μαζί με τον τότε σύζυγό μου. Κάναμε όλες τις διαδικασίες, περάσαμε από συνεντεύξεις, φτιάξαμε το φάκελό μας, τον στείλαμε στην Αιθιοπία, στον δικηγόρο μας και περιμέναμε το matching. Μόλις έγινε το matching, δηλαδή, μας βρήκε ο δικηγόρος το παιδί, μάς έστειλε τα στοιχεία του και κάποιες ιατρικές εξετάσεις που είχε κάνει. Έτσι πήγα για πρώτη φορά στην Αιθιοπία για να μπουν οι υπογραφές, ώστε να μην μπορεί το ορφανοτροφείο να δώσει το παιδί σε κάποιον άλλο. Εκεί έμεινα 10 μέρες, κάναμε επιπλέον εξετάσεις, υπογράψαμε και ξεκίνησε η διαδικασία.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα κι ενώ έχουν περάσει λίγοι μήνες, ο (πρώην) σύζυγός μου αποφασίζει ότι δεν θέλει να συνεχίσει τη διαδικασία και... νίπτει τας χείρας του. Και ενώ μπαίνουμε σε διαδικασία διαζυγίου, εγώ πρέπει να κάνω πάλι τα χαρτιά μου από την αρχή ως μονογονεϊκή πια οικογένεια. Έπρεπε να επισπεύσω τώρα τις διαδικασίες για να πάρω το παιδί. Δεν μπορούσα να τον αφήσω να περιμένει. Έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου και ευτυχώς τα κατάφερα. Στην Αιθιοπία επιτρέπεται η υιοθεσία από μονογονεϊκή οικογένεια».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Σοφίας Παριανού εδώ

Πέγκυ Τρικαλιώτη



«Μου είχαν πει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω παιδί. Πως το έμαθα; Μου συνέβη κάτι ορμονικό, και πήγα για εξετάσεις. Μετά μου είπαν “ξέχνα το”. Oταν το άκουσα, ήθελα να πεθάνω. Θύμωσα με τον εαυτό μου, με τους άλλους γύρω μου, με τη γη, με το φεγγάρι, με τον ήλιο... Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ καθόλου. Ημουν σαν αγρίμι. Αυτό το “όχι” δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Ενιωσα τότε, κάτι που διάβασα μετά, ότι αυτή η αίσθηση του οριστικού είναι σαν απώλεια ανθρώπου, και ότι η γυναίκα το βιώνει σαν να πέθανε κάποιος δικός της, και πενθεί.

Αλλά νομίζω ότι επειδή δεν το δέχτηκα ποτέ, έμεινα έγκυος -και μάλιστα χωρίς εξωσωματική. Στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης μου έτυχε να συναντήσω τον γυναικολόγο που μου είχε πει ότι δεν πρόκειται να κάνω παιδί... Με είδε με την κοιλιά στο στόμα, τα έχασε, δεν μίλησε, άσπρισε...»

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Πέγκυς Τρικαλιώτη εδώ

Φωτεινή Παντζιά



«Οταν κατέβηκα στην Αιθιοπία, πήρα μαζί μου πολλά ρούχα, που δεν τα δίνεις στα παιδιά, αλλά στο ορφανοτροφείο. Κράτησα δύο αλλαξιές για τον μικρό και μόλις τον έπαιρνα από το ορφανοτροφείο καθόμασταν σε ένα παγκάκι και του άλλαζα ρούχα, του έβαζα τα καθαρά. Δεν είχα τη δυνατότητα να του κάνω μπάνιο. Δεν έχει νερό. Τα παιδιά εκεί πλένονται με νερό που χωράει σε ένα φλιτζάνι και είναι και βρώμικο.

Το πρώτο απόγευμα που έπρεπε ο μικρός να γυρίσει πίσω στο ορφανοτροφείο, δεν ήθελε. Είχε κολλήσει πάνω μου. Την ώρα που πήγα να τον δώσω, άρχισαν να τρέχουν τα μάτια του ποτάμι και να κλαίει, όχι όμως με λυγμούς, βουβά. Τότε φωνάζω τον οδηγό για να του πει στη γλώσσα του ότι «η μαμά τώρα φεύγει και αύριο θα ξανάρθει». Κι ότι αυτό θα γίνεται για κάμποσες μέρες, ότι μετά η μαμά θα φύγει αλλά θα επιστρέψει, ως την τελευταία φορά που θα τον πάρει μαζί της για να ζήσουν ωραία. Κι άρχισα να του δείχνω φωτογραφίες με το σπίτι, με τα σκυλιά. Δεν ξανάκλαψε ποτέ.».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Φωτεινής Παντζιά εδώ

Amber Rojas



«Δεδομένου ότι αυτή ήταν η πέμπτη και τελευταία μου εγκυμοσύνη, ήθελα να το αφήσω για έκπληξη».

Τα υπόλοιπα τέσσερα παιδιά της ήταν πολύ χαρούμενα για τον ερχομό του μωρού. Ολοι ανυπομονούσαν να την κρατήσουν στην αγκαλιά τους. Ομως η Amber Rojas διαισθανόταν ότι κάτι ήταν διαφορετικό αυτή τη φορά. Ο σύζυγός της πίστευε ότι αισθανόταν διαφορετικά απλώς και μόνο επειδή το ζευγάρι αποφάσισε να περιμένει μέχρι τη γέννηση για να μάθει το φύλο του μωρού.

Ωστόσο, όταν η Amadeus γεννήθηκε πριν από λίγους μήνες, η διαίσθηση της Amber αποδείχθηκε απολύτως σωστή καθώς συνειδητοποίησε αμέσως ότι το κοριτσάκι της είχε σύνδρομο Down.

«Οταν την κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά ήμουν πανευτυχής, αλλά μόλις την είδα στο πρόσωπο αμέσως το κατάλαβα. Είπα στον σύζυγό μου που βρισκόταν ακριβώς δίπλα μου ότι το μωρό μας έχει σύνδρομο Down» σημείωσε.

 Διαβάστε την ιστορία της Amber Rojas εδώ

ΠΗΓΗ:bovary.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Post Bottom Ad