Οι άντρες στον έρωτα είναι πιο ρομαντικοί

Ζούμε στον κόσμο του κλισέ, στον κόσμο του συνηθισμένου, της προκατάληψης και των γρήγορων συμπερασμάτων. Στον ίδιο κόσμο που ακόμα υπάρχουν κατάλοιπα σεξιστικά κι ανισότητες κρυμμένες πίσω απ’ τη δηθενιά του εκσυγχρονισμού. Προσωπικές απόψεις γενικεύονται και γίνονται ορισμοί, συμπεριφορές διακρίνονται ανά φύλο κι όχι ανά άνθρωπο, γιατί «έτσι φέρονται οι άντρες» κι «έτσι κάνουν οι γυναίκες».


Κι έρχονται κάποιοι να σας πουν ότι δεν είναι έτσι όλες οι γυναίκες, δεν είναι έτσι ούτε όλοι οι άντρες, όπως έτσι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι. Οι κατηγορίες διαμορφώνονται με βάση τα χαρακτηριστικά, με βάση τις απόψεις, τις ικανότητες και τις γνώσεις, με βάση το μυαλό σου, όχι το γένος σου. Κι αυτές είναι αλήθειες, που αν και χιλιοειπωμένες, ακόμα δεν κατάφεραν να εδραιώσουν τη δύναμή τους και να γίνουν και πρακτικά αποδεκτές.

Γιατί όλοι αυτοί οι «μάχιμοι υποστηρικτές της ισότητας» είναι οι ίδιοι που λένε στους γιους τους ότι «οι άντρες δεν κλαίνε», ότι «τα αγοράκια παίζουν μόνο με αυτοκίνητα και τα κορίτσια μόνο με κούκλες». Είναι οι ίδιοι που απαγορεύουν στις γυναίκες τους να εργασθούν, οι ίδιοι που πιστεύουν ότι οι αλλοδαποί ευθύνονται για την ανεργία κι ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι άρρωστοι.

Κι απόψεις περί συγκεκριμένων συμπεριφορών ως δεδομένων κι άλλων ως παράταιρων, πάνε κι έρχονται. Αναμένεται οι γυναίκες, όσον αφορά τις σχέσεις, να είναι γλυκές, υπάκουες, ρομαντικές κι οι άντρες λιγότερο εκδηλωτικοί, σκληροί κι αντιρομαντικοί. Κι αναμένεται ως αυτονόητο αυτό, από μια κοινωνία που έχει ξεπεράσει θεωρητικά προ πολλού τις φυλετικές διακρίσεις και θεωρεί δεδομένη την ισότητα σε όλες τις μορφές της. Πόσο ειρωνικό.

Μα οι άνθρωποι είναι τόσο πολλά περισσότερα απ’ όσα ορίζει το φύλο τους. Οι άνθρωποι είναι ιδέες, προσωπικότητες κι απόψεις φωτεινές και δημιουργικές, γεννιούνται μέσα απ’ τη διαφορετικότητα κι αυτό-ορίζονται απ’ τη μοναδικότητά τους. Οι άντρες είναι ρομαντικοί, μπορεί όχι όλοι, μα ούτε κι όλες οι γυναίκες είναι. Δεν απατάει περισσότερο το αντρικό φύλο, μα εξίσου κι οι γυναίκες απιστούν. Δεν περιποιούνται περισσότερο τα θηλυκά μα κι οι άνδρες ενδιαφέρονται για την εικόνα τους. Δεν είναι διαφορές φύλων αλλά ανθρώπων.

Οι άντρες όταν ερωτεύονται γίνονται ρομαντικοί. Στέλνουν λουλούδια, παίρνουν δώρα, επινοούν τα πιο χαριτωμένα παρατσούκλια. Ξεπερνούν τα όρια, διεκδικούν, κυνηγούν, στεναχωριούνται, πονάνε. Ρισκάρουν πιο πολύ, δείχνουν πιο πολύ. Κι εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο ρομαντικό απ’ αυτό. Συγχέουμε το ρομαντισμό με τις καρδούλες και τα αρκουδάκια, μα στην πραγματικότητα διαφέρει τόσα απ’ αυτά. Ρομαντισμός είναι η έντονη εξωτερίκευση συναισθημάτων.

Και θέλει κότσια να είσαι εκδηλωτικός, να μπορείς να αφεθείς και να ερωτευτείς. Να δείξεις με όλους τους τρόπους τον έρωτα και το πάθος σου, να μη σε νοιάζει τίποτα άλλο. Αυτός ο ρομαντισμός είναι ό,τι πιο ανθρώπινο μπορώ να σκεφτώ σε συμπεριφορά κι όμως έχει ταυτιστεί αποκλειστικά με το γυναικείο φύλο.

Τόσοι άντρες συγγραφείς και ποιητές μιλούν για τον έρωτα, τον ζουν, τον αναλύουν, τον νοσταλγούν, τον εξυμνούν. Ζωγράφοι, γλύπτες, μουσικοί. Άλλοι τραγουδούν γι’ αυτόν, άλλοι τον σχεδιάζουν, άλλοι τον περιγράφουν. Τόσοι άντρες καλλιτέχνες, ρομαντικοί εξ ορισμού κι απ’ τη φύση της δουλειάς τους.

Πώς εμείς πιστεύουμε ότι οι άντρες δεν είναι ρομαντικοί; Δε δείχνουν όσα νιώθουν και τα κρατούν όλα πίσω απ’ το προσωπείο της φύσης τους; Ίσα-ίσα, οι άνδρες ερωτεύονται κι εκδηλώνονται, τα παρατάνε όλα για μια καψούρα, αφήνουν το συναίσθημα να τους ορίσει.

Μα οι άνθρωποι μάλλον, μπερδέψαμε τις έννοιες, ζαλιστήκαμε απ’ τις πολλές πληροφορίες και τις πολλές αλλαγές. Οι ρομαντικοί άντρες υπάρχουν στη ζωή μας, είναι αυτοί που δείχνουν όσα αισθάνονται, οι δυναμικοί, οι ντόμπροι, οι εκδηλωτικοί κι είναι υπέροχοι.

Συντάκτης: Χριστίνα Καρυοφυλλίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη


ΠΗΓΗ:pillowfights.gr